3."Uczeń."

   Nadchodziły kolejne dni. Przez pewien okres bałam się konfrontacji z Sasuke. Niepotrzebnie. Jeśli w ogóle przychodził do szkoły to tylko po to by coś zaliczyć. Moją obecność ignorował. Dzisiaj nastąpił zbawienny piątek, dzień którego następstwem jest weekend! Czuje, że wreszcie odpocznę. Wyjrzałam za okno i ujrzałam słoneczny październikowy poranek. Jako, że było dostatecznie ciepło, wybrałam krótkie jeansowe spodenki, czarne rajstopy, długi sweter, włosy rozpuściłam. Wykonałam poranne czynności. Zjadłam śniadanie. Włożyłam conversy i ruszyłam do szkoły.

~~~~~~*~~~~~~

   Przechodząc przez bramy szkoły poczułam, że moja przestrzeń prywatna została poważnie naruszona przez uczniów czekających na rówieśników lub po prostu rozmawiających. Ruszyłam prosto do wrót liceum. Kiedy tylko przekroczyłam próg od razu poczułam dodatkowy ciężar na plecach.

    - Co tam Sakurcia?- Krzyknął prosto do mojego ucha blondyn o imieniu Naruto.

    W przeciągu tych dni bardzo się zaprzyjaźniliśmy. Oprócz niego, osobie, której bezgranicznie ufałam był Shikamaru. Jest on dla mnie jak brat.

   - Jak to co? Męka, kara i okropieństwo! Krótko mówiąc sprawdzian z francuskiego na dobry początek dnia!- Powiedziałam zrozpaczonym głosem.

     Na te słowa chłopak roześmiał się. Przystanęłam i czekałam. Czekałam aż on wreszcie zejdzie z moich pleców. Moja irytacja powoli sięgała granic wytrzymałość.

   - Naruto, zrobisz coś dla mnie?- Zapytałam siląc się na miły ton głosu.

   Na te słowa przyjaciel znacznie się podekscytował.

   - Oczywiście co tylko zechcesz!

   - Bo wiesz jest taka sprawa.

  W środku, aż turlałam się, po wyimaginowanej podłodze, ze śmiechu. Naruto niczego nieświadomy nadal wytrwale trzymał się moich pleców.

   - No, no, no mów Sakurcia!- Popędzał mnie zniecierpliwiony.

  - Złaź ze mnie!- krzyknęłam, przy tym bezwzględnie pozbywając się zbędnego balastu.

    Jako, że zaraz po tym wydarzeniu zadzwonił dzwonek, udałam się w stronę sali. Idąc słyszałam tylko jęk podnoszącego się poszkodowanego.

~~~~~~*~~~~~~

   Wszystkie lekcje minęły mi w miarę spokojnie. Bez mrożącego w żyłach Sasuke, ale z pretensjami Naruto podczas przerw. Gdy zadzwonił dzwonek, oznaczający koniec lekcji, przywołał mnie nauczyciel.

   -Haruno, doskonale radzisz sobie z moimi przedmiotami, wychodzisz nawet z poza program.- Mówił z pochwałą i dumą.

     Oczywiście dumą z siebie, jakby to była jego zasługa.

   - Dziękuje.

   - Czy mogę już iść?- dodałam nieco zniecierpliwiona.

     W końcu piątek, kto by nie chciał iść do domu!

   - Mam do Ciebie prośbę. Miałem zaczekać tu na pewnego ucznia i wyjaśnić mu ostatnie lekcje, na których go nie było. Ty wiesz, że nie robię takich wyjątków, ale rozumiesz na następnej lekcji jest sprawdzian. Nie mogę się nim  zająć, ponieważ mam bardzo ważną sprawę do załatwienia.- Mówił z wyraźnie udawanym smutkiem i skruchą.

    Miałam ochotę go rozszarpać za to ciągłe owijanie w bawełnę. Tracił tylko mój czas. Co więcej, cudowny piątkowy czas! Ta zniewaga krwi wymaga! Jako, że za to wsadziliby mnie za kratki to pozostaje mi tylko ciche wymyślanie tragicznych historii z nim w roli głównej.

   - Czy mógłby profesor przejść do prośby, o której mówił na początku.

   - Tak, oczywiście. Chodzi mi o to czy mogłabyś zostać i poczekać na tego ucznia, który ma tu przyjść.

   - Mam mu przekazać, że dzisiaj pana nie będzie?- zapytałam już nieco skołowana.

  - Bynajmniej, chce żebyś wytłumaczyła mu lekcję za mnie. Jesteś bardzo dobra z matematyki, więc bez problemu będziesz potrafiła to wszystko wytłumaczyć. Myślę, że mnie nie zawiedziesz i nie zrobisz takiej wpadki jaka miała miejsce na naszej pierwszej lekcji, prawda?

   Co? Dlaczego ja? No tak, bo ja na pewno planów żadnych nie mam. Moje kochane łóżko jest bardzo ważne! Myślałam, że wezmę krzesło i roztrzaskam je na jego głowie. Spokojnie. Wdech, wydech, wdech, wydech. 

   - Nie ma żadnego problemu.- odpowiedziałam ze spokojem wypisanym na twarzy, mimo że w środku buchałam ogniem.

    Nauczyciel słysząc odpowiedź, rzucił przez ramię, że uczeń ma być o 15:20. I tyle go widziałam. 

~~~~~~*~~~~~~

   W szkole panowała praktycznie pustka, nie licząc mnie i kilku woźnych. Dochodziła 16:00. Powoli słońce chowało się za horyzont. Miałam dość czekania. Odwróciła się w stronę drzwi, z zamiarem wyjścia. Osłupiałam. Zobaczyłam oblicze Sasuke, którego ostatnio nie było przez ponad tydzień. Opierał się on o framugę drzwi, patrząc na mnie tymi cudnymi czarnymi oczami. Nie rozumiem tego, jak taka okropna osoba może mieć tak piękne oczy. Zwrócił swój wzrok na widoki za okno.

   - Szukasz kogoś?- Zapytałam.

   Spojrzał na mnie tymi kawałkami węgla.

   - Nie, postanowiłem Cię odwiedzić i pożyczyć szklankę cukru.- stwierdził sarkastycznie.

    To było wręcz przepełnione ironią.

   - Black kazał mi się u niego stawić- dodał po chwili.

     Nie wytrzymałam, moja maska spokoju całkowicie opadła. Zastąpiło ją zdziwienie. Czas się zatrzymał, a ja zrozumiałam. To nie jest Sasuke- "kolega z ławki", a Sasuke- mój uczeń.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Zapraszam do komentowania ;)

Pozdrawiam ;)